دانلود تجربیات برتر و ابتکار فردی ایجاد روحيه نوع دوستى ، نيكوكارى ، مهرورزى در دانش آموزان

چكيده

نوعدوستی، فرهنگ دیرینه ایرانیان است .احسان و نکوکاری به هر اندازه و شیوه نمود شکوفایی درک انسان توانمند نسبت به همنوعان محتاج و درمانده در گردش زندگانی است.

بخشش در جامعه نقش شبیه کاسبرگ گل در برقراری، سلامت و رشد برگ های گل میان خود دارد.

انجام امور خیر فرایندهای مثبت دیگری هم دارد. ایجاد تحکیم روابط انسانی دارا و ندار، ساماندهی کانون های خرد افراد گرفتار از تنگدستی و رها شده در پروسه سلامت بستر زندگی عمومی، آسایش درونی نیکوکاران، تأثیر روانی، فرهنگی و توجه در جامعه نسبت به مستمندان واقعی از جمله این آثار است. اما مهمترین آن که آدم بخشنده از دوستی رزاق خالق یکتا همواره غرق لذت و سرور می شود.

عمر و زمان که چون برق و باد می گذرند، با اهمیت ترین پدیده های هستی و سرمایه و فرصت در زمین زندگی هستند. در این مجال و فرصت محدود زندگی به طوری بذر بپاشیم که مزه و طعم حاصل آن، در زندگی مستمندان هم ذوق را جاری و تجلی کند و ماندگار. امام رضا«ع» فرموده است: «نیکوکاری پس انداز جاودان است.»ارزش و جایگاه رفیع معلم اختصاص به اسلام ندارد. در گفته‌های غیر مسلمانان نیز نشانه‌هایی از مقام بلند معلم دیده می‌شود. ارسطو می‌گوید: «کسانی که کودکان را تربیت می‌کنند باید بیش از افرادی که آنان را بار می‌آورند مورد احترام قرار گیرند، زیرا اینان تنها به کودک زندگی می‌بخشند، در حالی که معلمان هنر بهتر زیستن را به او یاد می‌دهند».

اینجانب ................... ........... شهرستان ........... در تجربه و ابتکار فوق الذکر تصمیم گرفتم آموزش روحيه نوع دوستى ، نيكوكارى ، مهرورزى را در دانش آموزانم تقویت نمایم.

 مقدمه

آنجا که کمک نمودن به دیگران در منظر و مرعای مردم است؛ ممکن است خدای نخواسته با اغراضی مثل خودنمایی و امثال این، آغشته شود. از همین رو آیه می فرماید: «الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ ثُمَّ لا یُتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذىً‏ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ؛[بقره/262] كسانى كه اموال خود را در راه خدا انفاق مى‏كنند، سپس به دنبال انفاقى كه كرده‏اند، منت نمى‏گذارند و آزارى نمى‏رسانند، پاداش آنها نزد پروردگارشان (محفوظ) است؛ و نه ترسى دارند، و نه غمگین مى‏شوند».

نکته مهم: آوردن این عبارات بدین معنا نیست که کسی این روزهای نیکوکاری و نوعدوستی را خدشه دار کند، ولی از آنجا که بعضی شعارشان این است که کمک به خلق، بهترین عبادت است و ...، باید این مطالب را گفت (که البته قرآن می گوید) تا بعضی ها حساب کار دستشان بیاید. بنابراین کسی که تقوای الهی داشته باشد هم نماز و روزه و عباداتش را انجام می دهد و هم کمک به دیگران را (چه در قالب زکات و خمس واجب و چه در قالب کمکهای مستحبی) در برنامه ی کاری خود دارد.  مولا امیرالمومنین (علیه السلام) که یتیم نوازی او بی مثال است؛ در حدیثی می فرماید: احسان کن که به تو احسان نمایند، رحم کن که بر تو رحم نمایند».معمولا کسانی که در این دنیا دست به خیر بوده و انسانهای نیکوکاری هستند؛ دیگران هم حاضرند در مشکلاتشان، ایشان را یاری کنند.

اما نتیجه اصلی این کارهای خدا پسندانه در فردای قیامت است،روزی که دیگر از دست کسی کاری بر نمی آید الا اعمال او، و یکی از برگ برنده های انسان در آن دنیا، همین کمکهای او در این دنیاست که به دیگران اهدا نموده است.کسی که دستش می رسد و در روزهایی مثل روز نیکوکاری، به دیگران ــ که ممکن است دستشان خالی باشد ــ کمک نموده و خیر می رسانند؛ اینها در حقیقت به خودشان خیر می رسانند، چون خداوند که فرمانروای آسمان و زمین است؛ این کار(بی ریای) آنها را می بیند و با آنان است (إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذینَ اتَّقَوْا وَ الَّذینَ هُمْ مُحْسِنُونَ) اگر بحث آموزش روحيه نوع دوستى ، نيكوكارى ، مهرورزى بر این مبنا باشد که دین به مفهوم جوهر زندگی تلقی شود، آنگاه لزوم آگاهی نسبت به اهمیت، ضرورت، فواید و نسبت دین با دیگر حوزه های معرفتی مشخص خواهد شد. در دنیای کنونی توسعه و ایجاد مدارس به مفهوم امروزی، گسترش سریع فناوری و ارتباطات، صنعتی شدن جوامع و نیازهای متنوع عصر انفجار دانش، دایره تأثیرگذاری عوامل مختلف را بر افکار و اندیشه های دانش آموزان گسترده تر از گذشته کرده است. بنابراین سهم خانواده ها و حتی معلمان در تکوین شخصیت دانش آموزان، روزبه روز کمرنگ تر می شود. عوامل محیطی بویژه رسانه ها نقش عمده ای را برعهده دارند و به صورت شبانه روزی در تغییر اندیشه ها و افکار نقش تأثیرگذار و مهم خود را ایفا می کنند. آنچه مسلم است این که هنوز مدارس ما به عنوان اصلی ترین کانون های تربیتی مورد توجه و برنامه ریزی دقیق و صریح قرار نگرفته اند. اگر نظام آموزش و پرورش ما بخواهد از مسیر آموزش های صرف به سمت آموزش روحيه نوع دوستى ، نيكوكارى ، مهرورزى، اخلاقی و اجتماعی حرکت کند لازم است بسیاری از اهداف و روش ها را تغییر دهد. در محیط های آموزشی باید به دانش آموز به تناسب علاقه و استعدادش آموزش داده شود. بحث محوریت کتاب حذف شود و به جای تکیه بر محفوظات، روش کسب اطلاعات و یادگیری خلاق محور کار باشد.ساختار و تشکیلات به گونه ای طراحی شود که علاوه بر متولیان امور پرورشی در مدارس بحث تلفیق آموزش و پرورش و مشارکت همه عوامل دست اندرکار در آموزش روحيه نوع دوستى ، نيكوكارى ، مهرورزى به دست فراموشی سپرده نشود. در غیر این صورت اگر شرایط مذکور در مدارس ما حاکم نباشد، به هدف مطلوب در آموزش روحيه نوع دوستى ، نيكوكارى ، مهرورزى دانش آموزان دست نخواهیم یافت.